Foto: Geert Huisman

Pony’s en kinderen blijft een gouden combinatie

vr 21 juli 2017, 19.00 uur

SUMAR - De Hynstedagen in Garyp zijn een driedaags paardenfestijn met prachtige rubrieken die voor de liefhebbers zijn om duimen en vingers bij af te likken. Een van allermooiste categorieën zijn de pony’s die gekeurd worden. Met name de combinatie pony’s en kinderen is een ijzersterke twee-eenheid. Immers, niks mooier, leuker en soms aandoenlijker en hilarischer dan jonge, soms zéér jonge kinderen hun eigen pony’s te zien showen, ‘voorbrengen’, heet dat in hippisch jargon.

Vrijdagmiddag was het dan ook druk op het hoofdterrein aan de Joute van der Meerwei op Sumarreheide, waar voor de ponykeuring een speciaal parcours was afgebakend. Daarheen riep spreekstalmeester Nynke Koopmans, zij paste naadloos in dit format met de manier waarop ze de meeste en vooral de eerste zenuwen bij de jeugdige deelnemers wist weg te namen, de verschillende groepen die merendeels varieerden in schofthoogte, dus van de kleinste Shetlanders tot de heuse E-pony’s, de laatste categorie is voor een niet-ingewijden maar nauwelijkd van een paard te onderscheiden.

De kinderen, die varieerden in lengte recht evenredig met hun dieren, mochten hun pony aan de jury laten zien, eerst staand, maar daarna moest er gelopen worden, eerst in stap, en daarna in draf. En dat viel nog niet mee voor sommige heel jonge voorbrengers, let wel, de jongste was twee! Maar dan schoot moeder of een enkele vader te hulp om alles in het rechte spoor te houden. De pony’s waren stuk voor stuk fraai opgepoetst, net als de voorbrengers trouwens en de meesten waren dermate braaf dat ze hun rondjes keurig afwerkten. Maar net als bij mensen heb je onder pony’s ook wel een paar ‘dwarsliggers’ en dus moesten aanmoedigingen van het publiek en wat verbale hulp van ladyspeaker Nynke Koopmans er aan te pas komen om de combinatie weer op gang te krijgen.

De jury stond, het zal u niet verbazen, voor een moeilijke taak. Het was vaak een kwestie van ‘na rijp beraad en ampele overweging’ om de uitslag te bepalen. Voor niet-ingewijden is zoiets helemaal niet te doen, en eigenlijk was het wel zoals de spreekstalmeester het verwoordde: “Foar my meie se allegearre in priis ha.” In feite was dat ook wat er gebeurde, al werd er wel degelijk een volgorde in aangebracht, met andere woorden, de jury was streng doch rechtvaardig. Alle deelnemers, prijswinnaars of niet, konden rekenen op de bewondering van het talrijke publiek en op het bijpassende applaus. En ook deze fraaie tweede Hynstedag kende in de traditionele ponykeuring een van haar hoogtepunten, want kinderen en pony’s, het blijft een gouden combinatie en een lust voor het oog.

FOTONIEUWS