Jos gaat los: Ongenode bezoekers

Jos van Noord zo 24 november 2024, 11.00 column

De bel, Koekie meteen blaffen. 'Komt er ooit een eind aan pijn en verdriet?' vroeg het onverwachte duo aan de voordeur. Aan alles komt een eind.

'Zal ik even een paracetamolletje voor u halen?' stelde ik voor. Het viel gelukkig mee, ze konden er om lachen. Jehova's.

'God leeft met u mee!' vertelden ze. Hoe ze dat wisten? Dat staat geschreven, meneertje!

Er wordt wat af geschreven.
Weet nooit zo goed wat ik aan moet met zulke ongenode aanloop. Je wilt niemand kwetsen, maar zo'n belerende, betweterige overval zint me ook niet altijd.

De wereld is vol kommer en kwel, dat weet Ome Jos nu wel. Afnemend geduld heb ik met mensen die het exclusieve recht op de enige waarheid claimen. Die nooit twijfelen.

Raak je bij vergissing verstrikt in dat Jehova-web, probeer er dan maar eens aan te ontsnappen! Ik huiver.

Komt er ooit een einde aan pijn en verdriet? Mensen worden gemangeld, opgelicht en vernederd, je leest het dagelijks.

De oorlogsmisdadiger Poetin bombardeert er op los in Oekraine, onze oude schurk. De oorlogsmisdadiger Netanyahu gooit de hele boel plat in Gaza, onze oude gabber. Biden strompelt voort en Schoof pakt nog een halve marathon.

Boerderijwinkels in Friesland verkopen met de beste bedoelingen Golan-wijn. Weten zij veel! De Golan is geroofd, is van Syrie. Gestolen wijn, zo fijn voor de feestdagen. Net als hun dadels, gepikt van de Palestijnen op de bezette Westbank. Is dit Israel het Beloofde Land? Of het Geroofde Land?

Gij zult niet wegkijken, luidt de boodschap van het Holocaust museum. Zeg toch maar niks, voor je het weet ben je antisemiet!

Netanyahu kan geen levende Palestijn meer zien en Poetin wil niet omsingeld worden door Navo-tanks. Beiden gooien met bommen, niet eens lukraak. Elke oorlog eindigt aan de onderhandelingstafel, zeggen ze. Waarom zaten we daar gisteren dan al niet? Ik hoop op Trump. Meer nog op de jeugd. Op al die kinderen die ik zag, vol verwachting bij de intocht van Sinterklaas!

Jehova's vieren geen Sinterklaas, geen Kerst, sowieso geen verjaardagen.

Zij vieren hun enige houvast, hun bijbel. Ik vier mijn twijfel. Ook in dit rubriekje. Dit is niet de Heilige Schrift, de Koran of de Tora, waar niks tegen in te brengen valt. Mijn mening ruil ik meteen in voor een betere, zodra ik die verneem. Met geen centje pijn of verdriet. Kom maar op!