Foto: Geert Huisman

Hynstedagen treffen optimale omstandigheden

za 23 juli 2016, 22.36 uur

GARYP - Eigenlijk konden de traditionele Hynstedagen op Sumarreheide het nauwelijks beter treffen waar hetde weersomstandigheden betrof. Niet te warm, droog en af en toe wierp de zon een prachtig licht over deelnemers en toeschouwers. Waren die eersten behoorlijk talrijk, de laatsten deden daar zeker niet voor onder. Met name de zaterdag kende een grote publieke belangstelling. In feite zijn de Hynstedagen, men is na een paar jaar weer afgestapt van de Paardendagen, een driedaagse show van vrijwel alles wat met paarden te maken heeft. Het enige dat ontbreekt zijn springrubrieken, maar de toeschouwers kwamen ook deze keer volledig aan hun trekken, met als absoluut hoogtepunt een optreden van de Fryske Quadrille, een ballet voor liefst zestien krompanelen sjezen elk met een dubbelspan Friezen ervoor en in de sjees de berijder met zijn ‘sydsulver’

. Vroeg was dat zijn echtgenote, tegenwoordig wordt die norm niet meer zo strak ge-trokken. Maar het blijft een plaatje om die 32 Friezen in vol arnaat over het terrein te zien gaan, majestueus en indrukwekkend. En dat alles op muziek, niet meer de bijpassende klassieke quadrille-muziek, maar eigentijdse composities, overigens wel degelijk aangepast aan het tempo van de quadrille, een 19deeuwse dans, hoofs en statig en wat dat betreft naadloos passend bij een zo grote groep van die famueze Friese paarden. Maar ook de beide andere dagen boden genoeg rubrieken die het aanzien zonder meer waard waren. Voor velen zijn de aanspanningen hét hoogtepunt, voor anderen is dat de traditionele ponykeuring, een feestje op zichzelf. De combinatie kinderen-pony’s is nu eenmaal een ijzersterke. En als je dan een spreekstalmeester als Willem de Boer hebt die alles aan elkaar praat op een onnavolgbare wijze,

gekruid en gelardeerd met de nodige humor, dan levert dat een rubriek op die een hoofdrol in dit hippische gebeuren rechtvaardigt. De vrijdag kende een programma dat tot in de avonduren duurde, maar omdat het tempo hoog lag en er weinig dode momenten waren, was vervelen voor het publiek er niet bij. Zaterdag was het vrijwel allemaal zwart wat de klok sloeg, zoveel Friese paarden zie je niet vaak bij elkaar. Een deskundige jury stond ook deze keer voor de zware, en voor een leek schier onmogelijke, taak om een rangorde aan te brengen in rubrieken van soms meer dan twintig deelnemers. Maar ‘na rijp beraad en ampele overweging’ kwam ze er elke keer uit. Leuk voor het publiek was dat de jury na afloop ook uitleg gaf omtrent hun keuze. Of iedereen in de gaten had wat een ‘stuwende achterhand’ betekent, is de vraag, maar als service aan het publiek was het zonder meer op zijn plaats. Bewondering oogstten ook de voorbrengers, de leidslieden zeg maar, die de individuele veulens, enters, twenters en driejarigen, moesten rondleiden door de arena. En dat merendeels in draf en bij die jonge Friese paarden betekent dat een tempo dat het vermogen van de gemiddelde recreant ver te boven gaat. Al met al was het een uitermate geslaagd driedaags paardenfestijn, ‘mede mogelijk gemaakt’ door niet alleen een hele rij sponsoren, maar zeker ook door een vlekkeloze organisatie en niet vergeten de belangeloze medewerking van de illustere heren Pluvius en Aeolus.

FOTONIEUWS