18 jaar cel voor Jasper S.

vr 19 april 2013, 12.36 uur

LEEUWARDEN - De rechtbank in Leeuwarden heeft vrijdag Jasper S. voor de moord op en verkrachting van Marianne Vaatstra veroordeeld tot 18 jaar cel. De rechtbank acht bewezen dat de 45-jarige melkveehouder uit Oudwoude het 16-jarige meisje in de nacht van 1 mei 1999 in een weiland bij Veenklooster meermalen heeft verkracht en vermoord. Het openbaar ministerie (OM) had 20 jaar cel geëist. S. was niet bij de uitspraak aanwezig.

De rechtbank oordeelde dat S. volledig toerekeningsvatbaar was. De verdediging vond dat moord - met voorbedachten rade - niet kon worden bewezen. S. zou in een opwelling gehandeld hebben, doodslag dus. De rechtbank dacht daar anders over. Nadat hij het slachtoffer had verkracht zijn er volgens de rechtbank verschillende momenten geweest dat S. zich had kunnen bedenken.

In eerste instantie heeft S. geprobeerd het meisje met haar beha te wurgen. Toen dat niet slaagde, sneed S. het slachtoffer tot drie keer toe de keel door. Hij had zelf verklaard dat ‘na de seks’ de roes weg was en de paniek toe sloeg. Marianne moet nog geleefd hebben nadat S. geprobeerd had haar te wurgen. S. hoorde haar ademen, op dat moment had hij kunnen besluiten te stoppen, oordeelde de rechtbank. S. deed dat niet. Hij vermoordde Marianne omdat hij bang was voor de gevolgen voor zijn gezin en zijn familie als het meisje als getuige in leven zou blijven.

In haar laatste momenten moet Marianne volgens de rechtbank hebben geweten dat S. haar om het leven wilde brengen. ‘IJzingwekkend wordt het als men op zich in laat werken hoe Marianne de laatste momenten van haar leven in eenzaamheid moet hebben doorgemaakt. Er is nauwelijks een voorstelling van te maken van wat Marianne op de laatste momenten van haar leven heeft moeten meemaken’, zegt de rechtbank in het vonnis.

Uit het oogpunt van vergelding is iedere straf voor deze feiten te licht, vindt de rechtbank. De rechters moeten echter volgens de wet rekening houden met bepaalde factoren. In het voordeel van de verdachte weegt dat hij tot aan het delict geen strafblad had. Als strafverzwarend laat de rechtbank meewegen dat het vermoorde slachtoffer door familieleden is aangetroffen. ‘Een beeld dat zij nooit meer kwijt zullen raken’, aldus de rechtbank.

In tegenstelling tot het openbaar ministerie (OM) rekent de rechtbank het S. niet aan dat hij zich 13 jaar stil heeft gehouden. Hij had een einde kunnen maken aan jarenlange onzekerheid bij de familie van het slachtoffer, maar dat kan hem niet strafrechtelijk aangerekend worden. Volgens de wet hoeft een verdachte niet mee te werken aan zijn eigen veroordeling.

De rechtbank verklaarde de schadeclaims van de familieleden van Marianne niet ontvankelijk. De claims, respectievelijk tweemaal 25.000 en twee keer 15.000 euro, zijn te gecompliceerd voor behandeling in een strafzaak. De familie kan bij de burgerlijke rechter terecht voor vergoeding van de geleden schade.

In een eerste reactie noemde Bauke Vaatstra het typisch voor S. om niet naar de uitspraak te komen. ‘Voor de feiten weglopen’, noemde Vaatstra de afwezigheid van de verdachte. Op een hoger beroep zit Vaatstra niet te wachten: ‘Laat het maar gebeurd zijn’. Vaatstra wil wel proberen - via de officiële instanties - om met S. in gesprek te komen. ‘Ik hoop wel dat ik hem ooit nog spreek’, zei Vaatstra. Op de vraag of hij S. ooit zal vergeven was de vader van Marianne klip en klaar: ‘Van mijn leven niet’.

Raadsman Jan Vlug vond het ‘teleurstellend’ en ‘spijtig’ dat de rechtbank moord bewezen achtte en voorbij was gegaan aan doodslag. De insteek van de verdediging is nog steeds om niet in hoger beroep te gaan. Vlug zou vrijdagmiddag met S. overleggen of er hoger beroep aangetekend gaat worden. Vlug zei dat S. om ‘persoonlijke omstandigheden’ de uitspraak niet heeft bijgewoond. Verder wilde hij daar niet over uitweiden.

Het OM beraad zich nog over een eventueel hoger beroep. Het OM had 20 jaar cel geëist. Een woordvoerder was over de opgelegde 18 jaar ‘op voorhand niet ontevreden’. Het verschil van twee jaar noemde de woordvoerder ‘iets om over na te denken’.

Beide partijen hebben 14 dagen om in beroep te gaan tegen de uitspraak van de rechtbank.